بر من بتاب و روشنی را بیشتر کن
خورشید من! سرمای شب را بی اثر کن

می ترسم از یخ بستن و تشویش و تردید
در سینه ها نوری مجدد شعله ور کن

ما را به درک تازه ای از زنده بودن
در جرگه ی چشم انتظاران مفتخر کن

تا سال های با شما بودن بیاید
این روزهای بی شما را مختصر کن

تو جاری آرامشی در روح انسان
اندیشه ها، اندیشه ها را باور کن

خیلی به آن روزی که می گویند.... مانده؟
وقتی که داری می رسی، ما را خبر کن ...