حضرت رسول اکرم(ص):
«الیمینُ الکاذِبةُ منفعةُ للسّلعةِ ممحقة للکسب؛
سوگند دروغ براى جلب مشترى مؤثر است اما برکت را از کسب و کار مى‏برد.»(1)

خداوند در اعطاى رزق و روزى به بندگان خویش بخل نمى‏ورزد و خسّت به خرج
نمى‏دهد اگر خداوند بخواهد با وسعت روزى، بنده‏اى را غرق رحمت کند و یا
بنده دیگرى را با تنگدستى به زحمت بیندازد، هیچ کس با هیچ وسیله و ترفند و
بهانه‏اى نمى‏تواند مانع تحقق اراده خداوند شود، مگر آنکه به آستان لطف
خداوند روى آورد و با دعا براى رفع تنگدستى خویش، گشایش و فرج بطلبد و یا
با شکرگزارى، بر نعمت خویش بیفزاید.
حضرت حق، بنده‏اى را که در معامله با خلق خدا به دغل‏بازى روى مى‏آورد و
با دروغ و زبان‏بازى بازارگرمى مى‏کند و سر آنها را کلاه مى‏گذارد و آنان
را به زحمت و خسران دچار مى‏سازد، از رحمت و برکت خویش محروم مى‏سازد.
زیرا که وى از مسیر مستقیم هدایت، به بیراهه رفته و مهار معیشتى خود را به
دست شیطان سپرده است، پس باید وسعت روزى‏اش را هم از شیطان رانده شده،
بطلبد!
شاید با سوگند دروغ و فریبکارى، به سود بیشترى در کسب و تجارت دست یافت،
اما این رزق به سبب شکستن حرمت نام اقدس الهى و زیان وارد کردن به بندگان
خدا، مورد غضب حضرت حق واقع شده است و نمى‏تواند براى صاحب خویش برکتى
داشته باشد و خوشى به همراه بیاورد.
مگر ندیده‏اید که در بسیارى از اوقات، آدمى قبل از آنکه از مال خویش
بهره‏اى ببرد و خیرى ببیند، آن را از دست مى‏دهد. چه سود از آن همه تلاش
بیهوده و آلوده به کارهاى حرام!
انسان هر طور که با مردم معامله مى‏کند، باید انتظار همان شیوه را از
خداوند در باره اعمالش داشته باشد. اگر در کسب و کار خویش جانب انصاف را
رعایت مى‏کند و چراغ دخل خویش را با امید به خدا روشن مى‏کند، حضرت کبریا
نیز از جایى که گمان نمى‏برد، او را روزى مى‏بخشد و اگر در تجارت و معامله
خویش به دروغ متوسل مى‏شود و طمع مى‏ورزد و حرص پیشه مى‏کند. خداوند نیز
برکت را از کسب و کارش مى‏برد و او را دچار نقصان در مال و ضرر و زیان
مى‏کند.

پی نوشت : 1) کنزالعمال، 46381