با یاد خدا

آخرین غروب 89 گذشت و نیامدی و من ِخاکی  آخرین نماز مغرب زندگیم را  در سال 89 به محض حی علی الصلوه مؤذن خواندم

تا پشت صف فرشتگان من هم به تو قامت ببندم یا مهدی!

و در آخرین قنوت عاشقیم در سال 89 به تو می‌اندیشیدم و برای آخرین بار و اشک باران، در سالی که گذشت فریاد کردم:

اللهم عجل فی فرج مولنا صاحب الزمان...

ولی در آخرین غروب سال 89 نمی‌دانی چه بر دل من آمد وقتی نیامدی مهدی من؟!

 قلبم از طپیدن ایستاد و چشمانم نای گریستن نداشت و فقط و فقط توانستم بر تخته سیاه دلم بنگارم:

آخرین غروب امسال هم گذشت و نیامدی.

سال نو شمسی بر همه منتظران مهدی (عج) مبارک باد

السلام علیک یا فاطمه معصومه (سلام الله علیها)

ین بانو کیست که پاکی، از خورشید عفت او جلوه گرفته است و قداست، از کوثر عصمت او آب و تاب؟! این بانو کیست که کویر قم، به قدوم دعای او، به بهار نیایش و ستایش تبدیل شده است و کهکشان امامزادگان قم، در آسمان معنویت و منظومه عشق او اجرام طواف بر قامت ارادت خود بسته ‏اند و ملایک، بال تبرک و توسل به ضریح آسمانی‏ اش می‏کشند؟!

تو، «شفیعه محشری» که شمیم بهشتی شفاعت، از شبکه‏ های ضریحت مشام امید را می‏نوازد: «یا فاطمهُ اِشْفَعی لَنا فی الجنهِ فانّ لکِ عندَ اللهِ شأنا مِنَ الشأنِ». و بوی قبر پنهان زهرا علیهاالسلام در لحظه لحظه آئینه ‏های حرمت نمایان است؛ و کوچه باغ یادها، از تو بوی یاس کبود گرفته است

روزى کوثر و یاس به هم آمیختند و طرح گل فاطمه را ریختند و اینک این همان فاطمه است که در شوق رؤیت رخسار هلال ماه برادر، رخت از جهان بر بست و شیعیان به راز سر به مُهر گفته امام صادق «علیه السلام» قبل از تولد این بانو و پیوند قبر او با حرم اهل بیت، پى بردند:

«براى خدا حرمى است و آن مکه است. براى رسول خدا حرمى است و آن مدینه مى باشد. براى امیر المؤمنین حرمى است و آن کوفه است و براى ما حرمى است و آن شهر قم است.»

شخصی را به جهنم می بردند.در راه بر می‌گشت و به عقب خیره می‌شد. ناگهان خدا فرمود: او را به بهشت ببرید. فرشتگان پرسیدند چرا؟پروردگار فرمود: او چند بار به عقب نگاه کرد... او امید به بخشش داشت.

دیگر دلتنگی هایمان مخصوص شب های جمعه نیست. روزبه روز و لحظه به لحظه دلتنگ آمدنت هستیم. آقاجان تنها امید ادامه زندگیمان تپش های قلب شماست. گویی بی قراری دلهای ما از شوق دیدار شماست. آقا بگو که آمدنت نزدیک است!

آقاجان دیگر از انتظار نگو از وصال بگو. از پایان جمعه های بی تو بگو! آقاجان بگو که به زودی هدهد صبا خبر از آمدنتان را نوید می دهد. بگو که می آیی و مرهم دل های شکسته و خسته ی ما می شوی.

بگو که دیگر غریب نیستیم.

آقاجان، مولای من، بگو که روزی با تو به زیارت خانه خدا می روم و تنها نیستم. بگو که با هم به زیارت جدتان حسین بن علی(ع) می رویم و یک دل سیر برای مظلومی حسین(ع) می گرییم. بگو که به دیدار مولایمان در کوفه می رویم و ایشان را نوید می دهیم که دیگر جولان دهی ظالمان تمام شد. به دیدار خانوم فاطمه زهرا(س) می رویم و شما مزار غریب بی بی را نشانمان می دهی. ما هم یک دل سیر با مادرمان درد و دل می کنیم. آقاجان خیلی کارها داریم که بعد از آمدنت انجام دهیم. فقط به شوق دیدار شما، سختی ها را تحمل می کنیم. بگو که میایی و اشک های شبانه و غریبانه ی ما را پایان می دهی. الهی به امید ظهور آقای خوبان.

الا که راز خدایی، خدا کند که بیایی
تو نور غیب نمایی، خدا کند که بیایی
شب فراق تو جانا خدا کند به سرآید
سرآید و تو برآیی، خدا کند که بیایی
دمی که بی تو سر آید خدا کند که نیاید
الا که هستی مایی، خدا کند که بیایی
فسرده غنچه گلها فتاده عقده به دلها
تو دست عقده گشایی، خدا کند که بیایی
ز چهره پرده بر افکن به ظلم شعله در افکن
تو دست عدل خدایی، خدا کند که بیایی
نظام هر دو جهانی امام عصر و زمانی
یگانه راهنمایی، خدا کند که بیایی
تو مشعری عرفاتی، تو زمزمی تو فراتی
تو رمز آب بقایی، خدا کند که بیایی
دل مدینه شکسته حرم به راه نشسته
تو مروه ای تو صفایی، خدا کند که بیایی
به سینه ها تو سروری به دیده ها همه نوری
به دردها تو دوایی، خدا کند که بیایی
ترا به حضرت زهرا، بیا ز غیبت کبری
دگر بس است جدایی ، خدا کند که بیایی

ای رهگذر ز جاده قلبم گذر نما                               من در انتظار رهگذر جاده ام هنوز

دلم گرفته، به آسمان خیره شده ام، باران می بارد و آن بالا انگار تو ایستاده ای که دلت شکسته تر از دل شکسته ی همه ی ماست.
هر قطره ی باران انگار پیامی است و زمزمه ای از دل شکسته ی تو. هر قطره اش نشانی از امید که بر شانه های صبورت سنگینی می کند.
قطره ای می گوید: فراموشم کرده اید، غیبتم طولانی شد، چرا دعا نمی کنید؟!
دیگری می گوید: غربتم به درازا کشید، چرا چشمه ی اشکتان، برای حاجاتتان جوشان است، اما به غربت من که می رسید می خشکد؟! بر امر غیبتم گریه کنید.
آن یکی می گوید: منتظر من چرا صبوری را از من نمی آموزی؟ چرا دیر کردنم که به واسطه ی گناهان تو است موجب بریدنت شده؟چرا وقتی همه جا با تو هستم تو با من نیستی؟ چرا به همراه خدا منتظرم نیستی؟ چرا گاهی هستی و گاهی نیستی؟!
قطره ی دیگری می گوید: چرا تنهایی ات را به رخم می کشی، من که از تو تنهاترم. نشان به آن نشان که آن روز کنار کعبه به خدا گفتم:«بارالها! آنچه به من وعده فرمودی امضا بفرما.» تو برای آمدنم دعا کن، وقتی بیایم نه تو تنهایی و نه من.
قطره ها همه از تو می گویند، اما من تاب شنیدن زمزمه ی همه ی آنها را ندارم. اما شانه های صبور تو همه ی این غمها را تاب آورده است.
حالا دیگر دلم نگرفته، دلم شکسته و من با همان دل شکسته زیر همان قطره های باران دستهایم را رو به خدا می برم که: خدایا! تنهایی و دلتنگی و غربت و بی کسیم فدای تنهایی، غربت و دلتنگی فرزند فاطمه(ع). به وعده ای که به او داده ای عمل فرما و ظهورش را امضا نما.

دلت را خانه ما کن مصفا کردنش با من

به ما درد دل افشا کن مداوا کردنش با من

اگر گم کرده ای ای دل کلید استجابت را

بیا یک لحظه با ما باش پیدا کردنش با من

بیفشان قطره اشکی که من هستم خریدارش

بیاور قطره ای اخلاص و دریا کردنش با من

به من گو حاجت خود را اجابت میکنم آنی

طلب کن آنچه میخواهی مهیا کردنش با من

بیا قبل از وقوع مرگ روشن کن حسابت را

بیاور نیک و بد را جمع ، منها کردنش با من

چو خوردی روزی امروز ما را شکر نعمت کن

غم فردا مخور تامین فردا کردنش با من

به قرآن آیه رحمت فراوان است ای انسان

بخوان این آیه را تفسیر و معنا کردنش با من

اگر عمری گنه کردی مشو نومید از رحمت

تو توبه نامه را بنویس، امضا کردنش با من