ذهن، آیینه شفافى است که صورت اشیاى گوناگون در
آن جلوه‏گر است. همه اطلاعات، باورها، پنداشت‏ها و ... انسان در این جعبه
ناپیداى متشکل از سلول‏هاى خاکسترى مغز جاى دارد. عملیات بسیار پیچیده و
شگفت‏انگیزى که با سریع‏ترین و پیشرفته‏ترین رایانه‏هاى جهان قابل مقایسه
نیست پیوسته در حال انجام است تا بیاموزى، به یاد آورى، بیافرینى و
بالاخره بیندیشى.
فکر من و تو همچون پرنده‏اى سبکبال با نهایت سرعت،
زمین و زمان را طى مى‏کند. از این شاخه به آن شاخه مى‏پرد، شناخته را به
یاد مى‏آورد و ناشناخته را تصور مى‏کند. از ساده‏ترین خاطرات کودکى تا
دورترین نقطه جهان را درمى‏نوردد. کنترل این پرنده تیزبال نیاز به قدرت و
مهارت داشته، نقش اساسى و تعیین‏کننده در زندگى و آینده دارد. اگر نتوانى
آن را مهار کنى، هر لحظه سرگردان و بى‏هدف به سویى پر مى‏کشد. چه روزها و
گاه ماهها که تو با ذهنى آشفته و پریشان و بى‏هدف از روى عادت، عمر
مى‏گذرانى، دچار روزمرگى شده‏اى، گذشت زمان تو را همچون برگى بدون هدف روى
آب به هر طرف مى‏کشاند، گاه در غم و افسوس خاطرات تلخ گذشته و گاه در بیم
و ترس از آینده سرگردان مانده‏اى. شک و تردید، اضطراب و دلهره آزارت
مى‏دهد. اگر چنین است تلاش آغاز کن. تو باید به بازسازى ذهن خود بپردازى
تا بتوانى تصویرى شاد و روشن از زندگى داشته باشى.
براى ساختن هر بناى
جدید ابتدا نیاز به پاکسازى و از بین بردن موانع دارى. همین امشب یا حداقل
در اولین فرصت سرى به جعبه نامرئى ذهن خود بزن، شاید نیاز به خانه‏تکانى
دارد. با بازخوانى افکار و اندیشه‏هاى خود چه چیز را بیشتر به یاد
مى‏آورى؟ خاطرات تلخ گذشته، نامهربانى‏ها، کینه‏ها، عقده‏ها یا
نداشته‏هایى که در آرزویش بوده‏اى؟ خوب نتیجه ...؟ هیچ ... فرسوده شدن
اعصاب و روان، غم و غصه خوردن. پس رها کن. امروز روز دیگرى از روزهاى
خداست. گذشته را رها کن. تنها کسب تجربه و عدم تکرار اشتباهات دیروز
مى‏تواند امروز براى تو راهگشا و مفید باشد. اما مرور کردن و اهمیت دادن
به اختلافات، کینه‏ها، بدگمانى و کمبودها براى تو هیچ ثمرى ندارد. براى
آرامش زندگى خودت هم که شده باید ببخشى و درگذرى و رها کنى. اگر شجاعت
بخشش ندارى، حداقل این خار و خاشاک‏ها را در جایى پنهان کن تا کم کم به
فراموشى سپرده شود. باید با دقت و جدیت، به مهار و کنترل افکار و
اندیشه‏هاى خود بپردازى و هر فکر و خیالى را که سوهان روح توست، از ذهن
پاک کنى؛ اگر چه پاکسازى مدت‏ها به طول انجامد.**ادامه مطلب...**>
آیینه ذهن من و تو
همچون گیرنده‏اى بسیار قوى است که پیوسته با ابزارهاى حسى مشغول
تصویربردارى مى‏باشد. زندگى انسان آمیخته‏اى از زشتى و زیبایى، غم و شادى
است و زندگى بدون مشکل معنا ندارد. مهم، نگرش و برخورد تو با مشکل است.
حالا که بعد از مدت‏ها تلاش، ذهن خود را پاک کردى، گیرنده این دستگاه را
به طرف زیبایى‏ها، نعمت‏هاى خدادادى و جنبه‏هاى مثبت افراد تنظیم کن تا
تصاویرى شفاف و روشن داشته باشى. توجه به نعمت‏ها تو را به یاد
«نعمت‏دهنده» مى‏اندازد و یاد او آرام‏بخش دل‏هاست. روحیه سپاس و تشکر از
او، نعمتى است. حالا بگو: اگر تمام ذهن و دل و وجود خود را متوجه نور مطلق
هستى‏بخش و معبود خود کنى، از بازتاب نور این خورشید بیکران در آیینه شفاف
وجود خود چه مى‏بینى؟
اکنون با جذب و دریافت و ارتباط پیوسته رحمت
الهى، درخششى دیگر در این آیینه جلوه‏گر است؛ در ذهن تو چشمه‏اى پاک به
نام عشق و امید در حال جوشش است. با وجودى لبریز از نور و امید و شادى و
به پاس شکرگزارى از معبود و پرستنده خود، عشق و محبت را همچون آبى گوارا
نثار کن، دل‏هاى همه را غرق در شادى و امید ساز، نیز هر لحظه با هدایت
افکار خود به سوى محبوب و معبودت با دلى شاد و مطمئن، آینده‏اى تابناک و
روشن براى خود بساز.