ّبه پیشگاه تو هر روز، سلام باید کرد!
اى معناى سلام و اسلام، اى آخرین امام!
اى حجت پنهان حق، اى گلستان بوستان نبوى!
تو، فریاد رهایى انسان در عصر جاهلیت و اسارت این دورانى.
تو، ذخیره خدا، در روزگار قحطى انسانى.
روز آمدنت، آفتابى‏ترین روزى است که خدا آفریده است، اى خورشید عدالت!
اى یادت، روح‏بخش و امیدآفرین، اى نامت، شیرین و دلنشین، اى امام زمان و زمین.
اى اباصالح!
کدام دردِ دیرین و هجرانِ جانکاه است که به شوق انتظار آمدنت شیرین نگردد؟
خوشا آن صبحدم ظهور!
خوشا دوران خدایى عصر حضور!
اى کاش دوران انتظار به سر آید و خورشید جمالت از مشرق انتظار، بر آید.
اى یوسف سفرکرده!
قرن‏هاست که «امت محمدى»، چشم به راه سپیده ظهور است و براى طلوع آن صبح، «دعاى فرج» مى‏خواند.
چه خوش نغمه‏اى است آن بانگ دلنشین مهدوى، که طلیعه دولت حقّه و کریمه اهل‏بیت است و جلوه «جاء الحق» از افق انتظار.
خدایا!
یعقوبِ جان‏مان را صبور ساز، تا در فراق یوسفِ ایمان، دل و دین نبازد و طول هجران، ما را از راه مهدى(ع) جدا نسازد.
سلام بر مهدى، سلام بر هادى،
سلام بر بشارت آزادى.