السلام علیک یا فاطمه معصومه (سلام الله علیها)
ین بانو کیست که پاکی، از خورشید عفت او جلوه گرفته است و قداست، از کوثر عصمت او آب و تاب؟! این بانو کیست که کویر قم، به قدوم دعای او، به بهار نیایش و ستایش تبدیل شده است و کهکشان امامزادگان قم، در آسمان معنویت و منظومه عشق او اجرام طواف بر قامت ارادت خود بسته اند و ملایک، بال تبرک و توسل به ضریح آسمانی اش میکشند؟!
تو، «شفیعه محشری» که شمیم بهشتی شفاعت، از شبکه های ضریحت مشام امید را مینوازد: «یا فاطمهُ اِشْفَعی لَنا فی الجنهِ فانّ لکِ عندَ اللهِ شأنا مِنَ الشأنِ». و بوی قبر پنهان زهرا علیهاالسلام در لحظه لحظه آئینه های حرمت نمایان است؛ و کوچه باغ یادها، از تو بوی یاس کبود گرفته است
روزى کوثر و یاس به هم آمیختند و طرح گل فاطمه را ریختند و اینک این همان فاطمه است که در شوق رؤیت رخسار هلال ماه برادر، رخت از جهان بر بست و شیعیان به راز سر به مُهر گفته امام صادق «علیه السلام» قبل از تولد این بانو و پیوند قبر او با حرم اهل بیت، پى بردند:
«براى خدا حرمى است و آن مکه است. براى رسول خدا حرمى است و آن مدینه مى باشد. براى امیر المؤمنین حرمى است و آن کوفه است و براى ما حرمى است و آن شهر قم است.»
